Een stap vooruit met Sjanet Duut

Marenland wil in de beleidsperiode 2015 – 2019 flinke stappen zetten in uitdagend onderwijs, ouderbetrokkenheid, ondernemerschap en professionalisering. Hoe wordt daar vorm aan gegeven? Een medewerker aan het woord.

Waar werk je en wat is je functie?

Ik ben aan het zuidelijke buitenrandje van Marenland werkzaam als directeur op obs De Munte in Termunterzijl en obs De Woldrakkers in Woldendorp. Het is voorlopig een van de laatste keren dat ik zeg dat ik bij twee scholen hoor. Per 1 augustus 2017 gaan deze twee dorpsscholen fuseren. We krijgen de mogelijkheid om een nieuwe school neer te zetten in Woldendorp en zijn van plan deze kans ten volle te benutten. Het is een mooi en gevarieerd gebied waar voor kinderen veel te ontdekken valt. Denk maar aan de zee, het strand, de polders, maar ook de landerijen. Het ligt allemaal in onze ‘achtertuin’. Samen gaan we ervoor zorgen dat we een geweldige kindvoorziening creëren op dit stukje Groningse platteland.

Met welk thema uit het strategisch beleidsplan houd jij je veel bezig?

Uiteraard komen alle thema’s uit het strategisch beleidsplan over tafel, maar de nadruk ligt voor ons op ‘uitdagend onderwijs’ en ‘ondernemerschap’. Cruciale vragen zijn: hoe blijven/gaan we onderwijs geven dat past bij de toekomst? Hoe komen we tegemoet aan de grote verschillen in onderwijsbehoefte? Hoe zorgen we ervoor dat het onderwijs past bij onze leerlingen, hun ouders en leefomgeving? Hoe zorgen we voor bevlogen collega’s die met plezier hun werk doen en hun kennis op peil houden? Hoe maken we een voorziening voor 2-12 jaar? En hoe zorgen we dat de kinderen van het ene dorp naar het andere dorp komen?

Hoe doe je dat en wat levert het op?

Ik denk dat het belangrijkste is dat je goed kijkt en luistert naar je omgeving. Een van de eerste dingen die we gedaan hebben, is de beide teams dichter bij elkaar te laten komen. Op beide scholen werken twee enthousiaste, positief ingestelde teams. Eigenlijk is dat een voorwaarde om te kunnen groeien en veranderen. De afgelopen twee jaar zijn we steeds vaker samen gaan vergaderen, zaken uit gaan wisselen en dingen samen gaan organiseren. Ook kinderen en ouders zijn zo langzaamaan het idee gewend geraakt dat er dingen gaan veranderen. Toch hebben we er tot het einde van dit schooljaar ook voor gezorgd dat bepaalde schoolspecifieke dingen en rituelen van iedere school afzonderlijk gehandhaafd zijn gebleven. Iedere school heeft immers zijn eigen cultuur. Ik denk dat het heel belangrijk is hier voldoende aandacht voor te hebben. Ondertussen zijn beide scholen, mr en Kids2b aan de slag gegaan met de visie en missie. Het klinkt misschien wat saai, maar eigenlijk is het heel leuk en zinvol om te horen hoe iedereen tegen het onderwijs aankijkt. De een heeft een heel uitgesproken mening, de ander vindt het moeilijk om een koers te bepalen. Maar iedereen vindt wel iets. We merkten ook dat we gingen zoeken: op het internet, in literatuur, bij andere scholen en collega’s. Uiteindelijk hebben we voor de verschillende deelthema’s een visie vastgelegd. Een visie op onderwijs in een kindvoorziening, op leerlingen, medewerkers, de organisatie, de ouders, de directe omgeving, het lesmateriaal en op de huisvesting.

Toen dit was gebeurd werd het pas echt leuk. Je gaat ‘je stip op de horizon’ uitdragen aan heel veel mensen: ouders, bestuur, bovenschoolse directie, collegascholen, dorp, gemeente etcetera. Ik heb echt de kracht van een goede presentatie onderschat. Deze presentaties hebben ons als school veel gebracht. Doordat ook voor de omgeving duidelijk is geworden welke koers we willen varen is het bijvoorbeeld ook makkelijker om je huisvestingswensen kenbaar te maken. Zo ligt er nu een schetsontwerp dat past bij onze toekomstige manier van lesgeven. In een paar woorden is dit samen te vatten in: units, groepsdoorbrekend, gepersonaliseerd, leerkrachten zijn specialisten, binnen-buitenleren, ervaren.

Binnen het algemeen strategisch beleid van Marenland hebben we als school een zekere mate van vrijheid om het onderwijs passend te maken. Dit zorgt er mede voor dat we geen stap maar stappen vooruit kunnen zetten.